हाय स्पीड लाइट कील कोल्ड रोल बनवणारी मशीन लाइन

बहुतेक लोक, अगदी जेनेसिसचे चाहते, कदाचित बँडचे वर्णन “विचित्र” म्हणून करतील. फक्त एक द्रुत Google प्रतिमा शोध करा आणि तुम्हाला पीटर गॅब्रिएलचे फोटो दिसतील जे कोल्ह्याचे आणि लैंगिक रोगाच्या रूपात कपडे घातलेले आहेत - काहीही न ऐकता वादविवाद करण्यासाठी पुरेसा दारूगोळा.
पण प्रोगमध्येही, त्याच्या विचित्र मीटर आणि अपारंपरिक गाण्याच्या रचनेसह, जेनेसिस नेहमीच विचित्र आहे. सुरुवातीला, गॅब्रिएलने भयंकर विनोद आणि सघन शब्दांचा वापर केला (पहा: “एपिंग वुड्सची लढाई”), एक दुर्मिळ गुण ज्याला त्याच्या खेळकरपणासाठी क्वचितच ओळखले जाते.
जरी बँड अधिक कडक, अधिक रेडिओ-अनुकूल गाण्यांमध्ये विकसित होत गेला, तरीही त्यांनी अनेकदा अशा हालचाली केल्या ज्या कोणाला अपेक्षित नाहीत. “हू डनिट?” पहा: हे फिल कॉलिन्सच्या मजेदार पण चिडचिड करणाऱ्या हुकभोवती तयार केलेले मसालेदार नवीन वेव्ह पॉप गाणे आहे, परंतु संदर्भात, इतक्या वर्षांच्या महाकाव्य आणि भव्य व्यवस्थेनंतर, हे कदाचित त्यांनी रेकॉर्ड केलेले सर्वात विचित्र गाणे आहे. खालील यादी, जसे की “डिनर तयार आहे”, अनेक दिशांनी पसरत आहे. यातील काही गाणे गीतात्मक पातळीवर विचित्र आहेत, काही वस्तुनिष्ठ संगीताच्या पातळीवर, काही कारण जेनेसिसने असे काहीही करून पाहिले नाही.
जेनेसिसने शास्त्रीय, हार्ड रॉक, सिंथ-पॉप, जॅझ फ्यूजनमध्ये स्वत:चा यशस्वी प्रयत्न केला. पण कॉन्सर्ट हॉल? ब्रिटीश कलाकार जॉर्ज फॉर्मबीच्या निश्चिंत शैलीने प्रेरित होऊन, बँडने या विभाजित स्पॉट द पिजन ट्रॅकमध्ये प्रवेश केला, ज्यामध्ये टोनी बँक्सचे कीबोर्ड स्टीव्ह हॅकेटच्या स्टॅटिक बॅन्जो सारख्या स्ट्रमिंगवर उडी मारतात. "कबूतरांचे सार हे आहे की एक बँड एका गोष्टीसाठी संपूर्ण नोट वाजवू शकतो: टिनटिन टिनटिन," हॅकेटने 2009 मध्ये नोंदवले. अगदी गरम सामग्री नाही!
तो उजळ आहे पण गडद आहे, अतिक्रियाशील आणि भीतीदायक आहे, गडदपणे हसत आहे - फक्त एक "हॅरोल्ड बॅरल" आहे. जर गायन काढून टाकले असेल, तर हे काही प्रकारचे सुधारित पॉप गाणे आहे, ज्यामध्ये बँक्सीचा पियानो रंबल आणि माईक रदरफोर्डचा स्लिपरी बास आहे जो ऑक्टेव्हला जास्त पसंत करतो. पण गाण्याने सगळंच बदलून टाकलं. गॅब्रिएल आणि कॉलिन्स यांनी कार्टून सारख्या कोरस भाषणात शीर्षक असलेल्या हॅरॉल्डची दुःखद कथा तपशीलवार सांगितली: तो गायब झाला, उंच खिडकीच्या चौकटीवर चढला आणि एक "रन-जंप" केला ज्याने कुटुंबाची विनंती गोळा केली तेव्हा त्याच्याकडे दुर्लक्ष केले.
ताल वेडा आहे, आणि कॉलिन्स त्याच्या ड्रम किटवर दुर्मिळ रागाने हल्ला करतो – जोपर्यंत तुमचे कान सुरात येत नाहीत, तोपर्यंत तुम्ही रेकॉर्ड वगळण्यासाठी त्या द्रुत स्नेअर ड्रम्सची चूक करू शकता. जेनेसिसच्या नवव्या अल्बममध्ये “डाउन अँड आउट” हा अपवाद होता, जो त्यांच्या त्रिकूटाच्या संपूर्ण कालखंडातील सर्वात स्पष्ट, जुन्या-शाळेतील अवंत-गार्डे क्षण होता. स्टेजवर ही गुंतागुंत पुन्हा निर्माण करण्याच्या प्रयत्नांसाठी ओळखले जाणारे, हे गाणे केवळ 38 वेळा वाजवले गेले.
बँक्सने 2014 मध्ये संचालक जोएल एकिंग्टन यांना सांगितले: "वेगवेगळ्या भावनांच्या 'स्थिर' नंतर (1970 च्या दशकात 'आक्रमण' झाल्यापासून) आम्हाला त्या धर्तीवर काहीतरी करायचे होते, परंतु कदाचित थोडे अधिक." “म्युझिक बॉक्स” हे बँडचे पहिले पूर्ण वाढलेले अवंत-गार्डे महाकाव्य आहे आणि विचित्रतेकडे पहिले पाऊल आहे. मुलांच्या 12-स्ट्रिंग विंड चाइम्सपासून ते छद्म-शास्त्रीय मेघगर्जना, शांत आणि मोठ्या आवाजापर्यंतचे संगीत ते अधिक धैर्याने एक्सप्लोर करतील. परंतु गॅब्रिएलचे शब्द त्याला विक्षिप्त श्रेणीत ठेवतात, जलद वृद्धत्व, क्रोकेट हिंसा आणि भयानक लैंगिक छळ यांनी भरलेली एक गुंतागुंतीची व्हिक्टोरियन कथा सादर करते.
गेडी लीला त्याच्या भुवया उंचावण्यास खूप विचित्रपणा लागतो, परंतु या मेलट्रॉन महाकाव्याने काम केले. 2009 मध्ये, गायक आणि बास वादक रशने गिटार वर्ल्डला सांगितले, "संगीत म्हणजे लोक बाहेर जाऊन ब्लूज सोलो करत नाहीत." विचित्र गिटार रिफ. हे गुंतागुंतीचे भाग एकमेकांना कसे आधार देतात - आणि हे गाणे मला आकर्षित करते. कमी निवडक बँडच्या हातात, “स्काय वॉचर्स” ही एक ओव्हरड्राइव्हन आपत्ती ठरू शकली असती – गॅब्रिएल हा एक चमत्कार आहे की अर्ल रदरफोर्डच्या गडबडीत लीड बीटमध्ये अखंडपणे गाण्यात सक्षम होता, परंतु असंख्य वळणांसह ही विज्ञान-कथा कशीतरी रक्तरंजित होते पूर्वीच्या उत्पत्ति क्लासिक्समध्ये
"वनस्पती आणि प्राणी, बदला घ्या!" अतिशय वाईट साय-फाय चित्रपटासारख्या वाटणाऱ्या कथानकात, ही धूर्त, जड-हाताची व्यक्तिरेखा माणसांचा नाश करण्याचा प्रयत्न करत असताना टायट्युलर वनस्पती (बऱ्याचदा हेराक्लियम मॅनटेगॅझियानम या नावाने ओळखली जाते) अनुसरण करते. संगीत देखील विचित्र आहे, विशेषतः जेव्हा गॅब्रिएल आपला आवाज आक्रमक गुरगुरण्यात बदलतो.
इपिंग वुड्स ड्रिंकिंग गेम: प्रत्येक वेळी गॅब्रिएल मूर्ख वर्णाचे नाव गातो किंवा हास्यास्पद उच्चारण वापरतो तेव्हा शूट करा. (तुम्ही अर्ध्या रस्त्याने मद्यधुंद व्हाल.) हे 12-मिनिटांचे गाणे सेलिंग इंग्लंड बाय द पाउंड्समधील प्रेम-किंवा द्वेषाचा क्षण सहज असू शकतो, जो एलिट-क्लास विभागाला गायकाच्या सर्वात कंटाळवाणा गीतांपैकी एकापर्यंत मर्यादित करतो. , मोहरा कारागीर. गॅब्रिएलला लंडनच्या प्रतिस्पर्धी टोळ्यांच्या बातम्यांमुळे प्रेरणा मिळाली आणि मिक प्रिक, हॅरोल्ड डेमॉर आणि लिक्विड लेन यांच्यासारख्या लोकांशी ओळख करून देण्यासह त्याच्या दमदार भाषणांमुळे, एपिंग फॉरेस्टला महाकाव्य लष्करी इतिहासाच्या भयानक विकृतीसारखे वाटले. .
“लॅम्ब्स ऑन ब्रॉडवे” मध्ये काही वाद्य संदर्भ आहेत, परंतु “वेटिंग रूम” हे वर्णन सुचविते त्यापेक्षा जास्त महत्त्वाचे वाटते. जरी त्यात एक उत्स्फूर्त स्टुडिओ रिफचा समावेश आहे जो चमकणाऱ्या गिटार आणि सिंथ इफेक्ट्सच्या धुकेमध्ये सुरू होतो, हे गाणे पूर्णपणे "अंधारातून प्रकाशाकडे जाणे" - बँडचे ध्येय प्रतिबिंबित करते - या संकल्पनेत पूर्णपणे मूर्त दिसते. केवळ सूर्यफूलांच्या शेतात दिसण्यासाठी कायदेशीर झपाटलेल्या घरातून चालण्याचा हा आवाज आहे. "मला वाटते की [लॅम्ब इन्स्ट्रुमेंट्स] जेनेसिसची एक बाजू दाखवते जी हार्डकोर चाहते वगळता प्रत्येकजण विसरतो - ते विसरले किंवा कधी ऐकले नाही," कॉलिन्सने अल्बमच्या डीव्हीडी पुन्हा जारी करताना सांगितले. “लोकांनी ती बाजू लक्षात ठेवली तर खूप छान होईल. तोच बँड होता… ज्याने “होल्ड माय हार्ट” वाजवले. … हीच मानसिकता आहे.”
स्लिपर मॅन कॉलनी ही त्याच्या स्टेज परफॉर्मन्ससाठी ओळखली जाते आणि गॅब्रिएलला अडथळ्यांनी झाकलेल्या विचित्र पोशाखात कपडे घातले जातील. ("सर्वात वाईट म्हणजे मॅन इन द स्लिपर्स, जो त्या फुगवणाऱ्या कोंबड्यातून आत आला होता, त्याने तो भयानक पोशाख घातला होता, आणि कधी कधी बाहेर पडताना थोडासा अडकला होता," कॉलिन्सने लॅम्बच्या डीव्हीडी पुनरावलोकनात आठवले.) हे गाणे आहे देखील एक रहस्य. 'सम्राट' संकल्पनेच्या अल्बममधील विचित्र क्षण, जो जीवंतपणापासून दातेदार, एजी फंक बीट्स, स्क्रीमिंग सिंथ सोलोस आणि इतर खंडित परंतु रोमांचक कल्पनांकडे जातो. तुम्ही गाण्यांबद्दल विचार करण्याआधीच, ते भयानक दृश्ये आणि पात्रांच्या चक्रव्यूहातून फिरते (त्या “स्लबरडेग्युलियन्स” आवडतील).
सर्व 23 मिनिटे इतकी विचित्र नसतात: “लव्हर्स लीप”, गाण्याचा सुरुवातीचा भाग, 12-स्ट्रिंग अर्पेगिओस आणि सॉफ्ट मंत्रांचा एक नाट्यमय धबधबा आहे – जेनेसिस मानकांनुसार खूपच सौम्य आहे. पण डिनर इज रेडी, ज्याला गॅब्रिएलने अतिवास्तव धार्मिक प्रतिमेने भरलेली "स्वप्न सहल" म्हटले आहे, हे निःसंशयपणे आमची सर्वोच्च निवड आहे - मुख्यत: त्याच्या संरचनेमुळे, सात संगीतमय तुकड्यांसह एक आकर्षक कोडे बनवले आहे. लाइव्ह पियानो आणि व्होकलसह "विलो फार्म" चा दुसरा अर्धा भाग "9/8 एपोकॅलिप्स" च्या आधी आहे, जे जेनेसिसच्या इतिहासातील सर्वात गडद आणि सर्वात मार्मिक क्षणांपैकी एक आहे.